سلام.امروز حسابی حالم گرفته.دیشب با استاد دانشگاهم که هنوز بعد از فارغ التحصیلی باهاش در ارتباط بودم دعوام شد.استادم یه دختر ازدواج نکرده با سن بالای 30 سال است.
خیلی خودخواه است.اصلا فکر نمی کردم اینقدر حقیر باشه که بعد از اون همه احترام بی حد و حصری که براش قایل بودم به خاطر یه بار بد>نه فحش و توهین< بلکه بد حرف زدن که قبول دا رم کار اشتباهی بود و ازش عذر هم خواستم هر چی از دهنش در اومد بهم بگه.
خیلی برخورد حقیرانه و دور از منزلت یک استاد باهام داشت.تحقیرم کرد و ...
حالا که به خاطر یه بدی تمام خوبی هام رو نادیده گرفت من هم برای همیشه باهاش قطع رابطه می کنم.بره تو تنهایی و بی همسری خودش بمیره.
واقعا فکر کرده کیه؟چون من لیسانسم و اون فوق لیسانس حق داره با تحقیر و ترحم با من برخورد کنه؟کی بهش همچین حقی داده؟همینه که کسی باهاش ازدواج نکرده.
چون تازه به دوران رسیده است و از اون بالاها به مردم نگاه می کنه.بی جنبه بی ادب فکر می کنه به خاطر بالاتر بودن مدرک تحصیلیش از من بهتره.
دختره پر فیس و افاده.دیگه محل سگ بهش نمی زارم.بره تو تنهایی که همیشه ازش می نالید بمیره.
من نمی خام اینجا بهش بد و بیراه بگم.چون عقده ای نیستم.ولی از او عصبانیم.
آدم نباید به خاطر برخورد بد یه نفر اگه طرف اشتباهش رو پذیرفت و عذر خواست با تحقیر و توهین باها ش رفتار کنه و با بی ملاحظگی برای خالی کردن خشمش هر آشغالی که میاد تو دهنش رو تحویل طرف بده.لااقل می تونه از یک خطای اون بگذره و کمی تحمل کنه.یادتون باشه اگه از کسی عصبانی هستین حق شماست که عصبانی باشین ولی حق ندارین ظالم باشین و به طرف ظلم کنین.
خشم بادی است که چراغ عقل صاحبش را خاموش می کند.
حیف مدرک فوق لیسانسی که او داره.خاک تو سرش که حتی نتونست عذرخواهی منو قبول کنه.بله.بخشش عرضه و لیاقت می خواد که اون دختره وقیح نمک نشناس نداره.ولی من عرضه معذرت خواهی رو داشتم.
خلاصه بدجوری دل منو شکست.خیلی بدون فکر و سعه صدر مثل یه دختر 14 ساله در برابر من موضع گرفت.ازش متنفرم.
بی تربیت به من میگه ....و.....واینکه من نمی تونم اونو مجبور کنم که برای من ترحم کنه!!!!!!!!!!! وقاحتش رو ببینین.من کی ازش تقاضای ترحم و محبت کردم!!!؟؟؟؟؟من فقط براش اس ام اس می فرستادم.اگه اینقدر پست و بی شعوره که محبت من رو واینکه بهش می گفتم تنها آدم خوش قلبیه که می شناسم و دوستش دارم و دوست دارم همیشه ارتباطش رو با من حفظ کنه حمل بر کمبود محبت من دونسته برای خودم متاسفم که باهاش آشنا شدم.
اگه درددل هامو حمل بر بی کسی و تقاضای ترحم کرده عیب از فهم و شعور خودشه.من محبت رو از کسی گدایی نمی کنم.
کسی که فکر می کنه من و یا هر کس دیگری باید همیشه از موضع ضعف و پایین در برابرش بایسته و باهاش حرف بزنه باید یه فکری به حال فهم و شعور خودش کنه.من چقدر بدبختم که از همچین آدم پست و لئیمی معذرت خواهی کردم.ای کاش لااقل اینقدر شرافت داشت که معذرت خواهی منو بپذیره.
البته این منم که الان در موضع بخشش قرار گرفتم.ولی اونو نمی بخشم.چون معتقده که از من برتره و در شانش نیست که از من عذر بخواد.اینو.شرط می بندم دو پنجم من هم اعتقادات مذهبی نداره و نماز نمی خونه اونوقت خودشو در عرش و منو تو زباله ها میبینه.
خاک بر سرش که حرمت من 26 ساله رو نگه نداشت.من تو دوران سربازی با سرباز صفرها هم مثل یک انسان باارزش رفتار می کردم و هیچوقت به خودم اجازه ندادم به شخصیتشون توهین کنم.
آره دیگه.تحصیلات شعور نمیاره.شرافت رو هم زیاد نمی کنه.
حالم ازش به هم می خوره.
اگه فکر می کنه خیلی مقام والایی داره و من به پاش نمی رسم سخت در اشتباهه.
نادان به من میگه ارزش تو در نظر من اومد پایین!!! یکی نیست بهش بگه بدبخت تو بی شخصیت در مقامی نیستی که بخواهی منو ارزش گذاری کنی. میبینین چقدر سطح فکریش پایینه؟اصلا لیاقت اینو نداره که من باهاش حرف بزنم.
لطفا نظرتون رو در این باره به من بگید.می خواهم نظر شما رو در این زمینه بدونم.ممنوووووووووون.
به نظرمن اصلا نبایدشروع می کردی یااس ام اس می فرستادی به یه دختربااعتقادات مذهبی پایین. به نظرمن معذرت خواهی تو کاربدی نبوده وحکمتتش میتونه این باشه که توبفهمی نبایدچنین ارتباطاتی داشته باشی وازاین که اینو فهمیدی باید خداروشکرکنی.