حدیث در زمینه ادب

رسول خدا (ص) :

1. ازهمه مومنان اسلام آنکس بهتر است که مسلمانان ازدست وزبانش درامان باشند وازهمه مومنان ایمان آن کس بهتر است که اخلاق وی نیکتر است. (نهج الفصاحه ، ح 415)

2. خدا بنده ای را پست نمی شمارد مگر آنکه علم و ادب را از او فرو گذارد. (نهج الفصاحه ، ح 2568)

3. هیچ پدری مالی بهتر از ادب نیک،به فرزند خود نداده است. (نهج الفصاحه ، ح2613)

4. خدا بنده ای را پست نشمارد مگر علم و ادب را از او باز دارد. (نهج الفصاحه ، ح2613)

5. هر که ادب ندارد عقل ندارد. (نهج الفصاحه ، ح 3061)

6. بیماری تازیانه خدا در زمین است , که به وسیله آن بندگان خویش را ادب می کند. (نهج الفصاحه ، ح 3101)

7. مردم چون معدن ها گونه گونه اند و نژاد در کسان نافذ است و تربیت بد چون نژاد است. (نهج الفصاحه ، ح 3146)

امام علی (ع) :

1. میراثى ماندگارتر و سودمندتر از ادب نیست. (نهج البلاغه ، ح 109، ص 1139)

2. ادب برترین حسب انسان است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

3. ادبها جامه‏ هایى تازه و نو است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

4. ادب بهترین خوى و خصلت است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

5. ادب (هر کس) صورتى (و نمودى) از عقل او است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

6. ادب کمال مرد است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

7. ادب یکى از دو حسب انسان است. (یعنى ادب در برابر سایر حسبها به حساب آید) (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

8. ادب در انسان همچون درختى است که ریشه ‏اش عقل و خرد است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

9. برترین عقلها، ادب است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

10. شریف‏ترین حسبها، ادب نیکو است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

11. برترین شرفها، ادب است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

12. به راستى که نیاز خردمندان به ادب همانند نیاز کشت و زراعت است به باران. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

13. به راستى که مردمان به ادب شایسته، نیازمندترند از نیاز به طلا و نقره. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

14. بهترین ادبها آن است که از خویش آغاز کنى. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

15. گرامى ‏ترین حسبها، ادب نیکو است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

16. بهترین ادبها آن است که انسان حدّ و اندازه خود را بداند و در همان حدّ بماند و از اندازه خود تجاوز نکند. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

17. به راستى که شما به کسب و به دست آوردن ادب از به دست آوردن طلا و نقره نیازمندترید. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

18. شرافت آدمى به عقل و ادب است نه به مال و حسب. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

19. زیرکى ‏ها به وسیله ادب تیز شود. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

20. بد نسب و نسبتى است بدى ادب. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

21. ادب کردن نفس خود را خود به عهده گیرید و از شیفتگى و کشش عادتها (ى ناپسند) آن را باز گردانید و باز دارید.
(غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

22. میوه ادب، نیکویى خلق است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

23. سه خصلت است که بر آنها چیزى فزونى نیابد: ادب نیکو، دورى گزیدن از تهمت، خوددارى از انجام محرّمات الهى.
(غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

24. ادب نیکو، برترین نسبها و شریف‏ترین وسیله‏ هاست. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

25. ادب نیکو، زشتى نسب را بپوشاند. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

26. ادب نیکو، بهترین کمک کار و برترین همراه است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

27. بهترین چیزى که پدران به پسران ارث مى ‏دهند ادب است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

28. حسب و افتخار داشتن ادب، شریف‏تر از حسب و افتخار کردن به نسب (و پدران گذشته) است.

29. عقل خود را با ادب بیفروز همان گونه که آتش با هیزم افروخته گردد. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

30. وسیله تزکیه و پاکسازى اخلاق، ادب نیکو است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

31. صلاح عقل، ادب است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

32. جوینده ادب، دور اندیش‏تر از جوینده طلا است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

33. طلب کردن ادب، زیبایى حسب است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

34. بر تو باد به ادب، که آن زیور حسب است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

35. هر چیزى ادب (خاص) خود را دارد. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

36. هر حسب و افتخارى پایان پذیرد مگر عقل و ادب. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

37. ادب اندک، بهتر است از نسب بسیار. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

38. هر چیزى نیازمند عقل است و عقل نیاز به ادب دارد. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

39. براى ادب کردن خویشتن، همان پرهیز کردن از آنچه را براى دیگران خوش ندارى تو را کافى است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

4. کسى که ادبش کم شد بدی هایش بسیار است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

41. کسى که حسبش او را بر زمین نشاند (و سبب کمال و فضیلت او نگردد) ادبش او را برخیزاند (و به جایگاه عالى رساند) 
(غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

42. کسى که بى ‏ادبى ‏اش او را پس اندازد (و جایگاهى در مردم نداشته باشد) حسب سنگینش نمى ‏تواند او را مقدّم (بر دیگران) دارد. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

43. کسى که پستى ادبش او را بر زمین اندازد، شرافت حسبش او را بلند نگرداند. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

44. کسى که شیدا و شیفته ادب باشد بدیهایش اندک شود. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

45. کسى که ادبش بد باشد حسب او پست گردد. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

46. هر که ادب او بر عقلش افزون باشد (و بر عقل او ادب هم افزوده شود حکایت او در میان مردم) همچون شبانى است در میان گوسفندان بسیار. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

47. کسى که بدون داشتن ادب در جستجوى خدمت پادشاه باشد، خود را از آرامش و سلامت به رنج و سختى در افکنده است.
(غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

48. کسى که برترین خصلتهایش ادب او نباشد، آسان‏ترین حالات او رنج و هلاکت است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

49. کسى که بر ادب خداى تعالى اصلاح نشود (و به دستورات الهى عمل نکند) بر ادب خود (که آن را ادب پندارد) اصلاح نگردد.
(غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

50. کسى که شیفته ادب گردد خود را آراسته است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

51. براى عقل، ادب همدم خوبى است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

52. ادب نیکو، نسب خوبى است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

53. حسبى چون ادب نیست. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

54. زیورى همچون ادب نیست. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

55. میراثى چون ادب نیست. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

56. با بى ادبى شرافتى به جا نماند. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

57. هیچ زیورى مانند ادب نیست. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

58. شخص بد زبان ادب ندارد. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

59. حسبى برتر از ادب نیست. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

60. کسى که ادب ندارد عقل ندارد. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

61. به آقایى نرسد کسى که از ادب تهى است و به سوى بازى میل کند. (غررالحکم و دررالکلم ، باب ادب)

حدیث از امام علی(ع)

امام علی (ع) :

1. از لوازم پارسائى پاکدامنى از گناهان‏ است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب گناه)

2. پیروز نیست آن کس که گناه بر او چیره گشته است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب گناه)

3. به دست آوردن بهشت با پاکدامنى از گناهان است. (غررالحکم و دررالکلم ، باب گناه)

4. پا فشارى مکن بر چیزى که گناه را به دنبال دارد. (غررالحکم و دررالکلم ، باب گناه)

5. هیچ پارسایى همچون پرهیز از گناهان نیست. (غررالحکم و دررالکلم ، باب گناه)

6. هیچ جوانمردى مانند پاکدامنى از گناهان نیست. (غررالحکم و دررالکلم ، باب گناه)

                                                                                                                                       

حدیث در مورد همسایه قابل توجه اونایی که آزار دارن!

حضرت محمد (ص)

1. جبرییل درباره همسایه آنقدر سفارش می کرد که پنداشتم همسایه ارث خواهد برد. (نهج الفصاحه ، ح 2640)

امام علی (علیه السلام)

1. بد همسایه‏اى است همسایه بد. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

2. همسایه بد ، بزرگترین، سختى و سخت‏ترین گرفتارى است. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

3. مجاورت و همسایگى کن با کسى که از شرّش در امان باشى و خیر او از تو نگذرد. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

4. نخست از همسایه پرسش کن سپس از خانه. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

5. بد همسایگى و بد کردارى نسبت به نیکان از بزرگترین پستى ‏هاست. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

6. کسى که نیکى و احسان کند به همسایگان خود خدمتکارانش بسیار شوند. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

7. آدم خوش همسایه، همسایگانش زیاد گردد. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

8. کسى که بر اسرار درونى همسایه ‏اش سر کشد، (و در صدد اطلاع از وضع درونى خانه او بر آید) پرده‏ هایش دریده شود.
(غرر الحکم ، باب همسایگی)

9. رسیدگى به همسایگان (و سر و سامان دادن به حال و وضع آنان) از جوانمردى است. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

10. بد همسایگى از نشانه‏ هاى پستى است. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

11. عزیز و بزرگ نخواهد شد کسى که همسایگان خود را خوار گرداند. (غرر الحکم ، باب همسایگی)

12. هیچ حرمتى مورد تأکید قرار نگرفته مانند حرمت مصاحبت و همسایگى.  (غرر الحکم ، باب همسایگی)