خداشناسی

101
امام على علیهالسلام :
ما یَسُرُّنى لَوْمِتُّ طِفْلاً وَاُدْخِلْتُ الْجَنَّةَ وَلَمْ أَکْبَرْ فَأَعْرِفَ رَبّى عَزَّوَجَلَّ؛
دوست ندارم که در کودکى از دنیا مىرفتم و وارد بهشت مىشدم و بزرگ نمىشدم تا پروردگارم، عزّوجلّ، را بشناسم.
102
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :
أَفْضَلُ الأَْعْمالِ الْعِلْمُ بِاللّهِ إِنَّ الْعِلْمَ یَنْفَعُکَ مَعَهُ قَلیلُ الْعَمَلِ وَکَثیرُهُ وَإِنَّ الْجَهْلَ لایَنْفَعُکَ مَعَهُ قَلیلُ الْعَمَلِ وَلا کَثیرُهُ؛
بهترین اعمال، خداشناسى است، زیرا با وجود علم و معرفت، عمل، کم یا زیاد تو را سود مىبخشد اما با وجود نادانى (نسبت به خدا) عمل، نه اندکش تو را سود مىبخشد نه بسیارش.
103
امام على علیهالسلام :
وَلَوْ ضَرَبْتَ فى مَذاهِبِ فِکْرِکَ لِتَبْلُغَ غایاتِهِ ما دَلَّتْکَ الدَّلالَةُ إِلاّ عَلى أَنَّ فاطِرَ النَّمْلَةِ هُوَ فاطِرُ النَّخْلَةِ لِدَقیقِ تَفْصیلِ کُلِّ شَىْءٍ وَغامِضِ اخْتِلافِ کُلِّ حَىٍّ وَمَا الْجَلیلُ وَاللَّطیفُ وَالثَّقیلُ وَالْخَفیفُ وَالْقَوىُّ وَالضَّعیفُ فى خَلْقِهِ إِلاّ سَواءً؛
اگر راههاى اندیشهات را در نوردى تا به پایانههاى آن رسى، هیچ دلیلى تو را جز به این رهنمون نشود که آفریننده مورچه همان آفریننده درخت خرما است و این به سبب دقت و ظرافتى است که جداسازى هر چیزى از چیز دیگر و پیچیدگى و تنوعى است که در هر موجود زندهاى به کار رفته است موجودات بزرگ و کوچک، سنگین و سبک و نیرومند و ناتوان، همگى در آفرینش براى خداوند یکسانند.
104
امام رضا علیهالسلام :
إِنَّما قُلْتُ اللَّطیفُ، لِلْخَلْقِ اللَّطیفِ وَلِعِلْمِهِ بِالشَّىْءِ اللَّطیفِ أَلاتَرى إِلى أَثَرِ صُنْعِهِ فِى النَّباتِ اللَّطیفِ وَغَیْرِ اللَّطیفِ وَفِى الْخَلْقِ اللَّطیفِ مِنَ أَجْسامِ الْحَیْوانِ مِنَ الْجِرْجِسِ وَالْبَعوضِ وَما هُوَ أَصْغَرُ مِنْهُما مِمّا لایَکادُ تَسْتَبینُهُ الْعُیونُ بَلْ لایَکادُ یُسْتَبانُ لِصِغَرِهِ الذَّکَرُ مِنَ الاُْنْثى وَالْمَوْلودُ مِنَ الْقَدیمِ فَلَمّا رَأَیْنا صِغَرَ ذلِکَ فى لُطْفِهِ ... عَلِمْنا أَنَّ خالِقَ هذَا الْخَلْقِ لَطیفٌ؛
گفتم لطیف است، چون هم موجودات لطیف آفریده و هم به چیزهاى ظریف و ریز آگاهى دارد. آیا نشانه آفرینش او را در گیاهان ظریف و غیر ظریف و در پیکرهاى ظریف و ریز جاندارانى چون کک و پشه و کوچکتر از اینها را نمىبینى که تقریبا به چشم دیده نمىشوند و از بس ریزند نر و ماده آنها و نوزاد و کهن زادشان ازیکدیگرتشخیصدادهنمىشوند.پسچونریزىوظرافتاینچیزها را دیدیم... پى بردیم که آفریننده این موجودات نیز لطیف است.
105
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :
إِنَّ اللّهَ خَلَقَ یَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَالأَْرْضَ مِائَةَ رَحْمَةٍ کُلُّ رَحْمَةٍ طِباقُ ما بَیْنَ السَّماءِ وَالأَْرْضَ فَجَعَلَ مِنْها فِى الأَْرْضِ رَحْمَةًفَبِها تَعْطِفُ الْوالِدَةُ عَلى وُلْدِها وَالْوَحْشُ وَالطَّیْرُ بَعْضُها عَلى بَعْضٍ وَأَخَّرَ تِسْعا وَتِسْعینَ فَإِذا کانَ یَوْمُ الْقیامَةِ أَکْمَلَها بِهذِهِ الرَّحْمَةِ؛
خداوند روزى که آسمانها و زمین را آفرید، صد رحمت بیافرید که هر یک از آنها میان زمین و آسمان را پر مىکند و یکى را در زمین قرار داد که بوسیله آن مادر به فرزند محبت مىکند و حیوانات وحشى و پرندگان به یکدیگر مأنوسند و نودونه رحمت را نگه داشته و همین که روز قیامت شود این یک رحمت را نیز بر آن مىافزاید.
106
امام صادق علیهالسلام :
وَقَدْ سَأَلَهُ ابْنُ أَبِى الْعَوْجاءِ: وَلِمَ احْتَجَبَ عَنْهُمْ وَأَرْسَلَ إِلَیْهِمُ الرُّسُلَ؟ وَیْلَکَ وَکَیْفَ احْتَجَبَ عَنْکَ مَنْ أَراکَ قُدْرَتَهُ فى نَفْسِکَ؟ نَشَأَکَ وَلَمْ تَکُنْ وَکَبَّرَکَ بَعْدَ صِغَرِکَ وَقَوّاکَ بَعَدَ صَعْفِکَ... وَما زالَ یَعُدُّ عَلَىَّ قُدْرَتَهُ الَّتى هِىَ فى نَفْسِىَ الَّتى لااَدْفَعُها حَتّى ظَنَنْتُ أَنَّهُ سَیَظْهَرُ فیما بَیْنى وَ بَیْنَهُ؛
در پاسخ ابن ابى العوجاء که پرسید: چرا خداوند خود را از مردم در پرده داشت و آن گاه پیامبران را سویشان فرستاد؟ فرمودند: واى بر تو کسى که قدرتش را در وجود تو نشانت داده چگونه خود را از تو پوشیده داشته است؟ تو را که نبودى پدید آورد، کوچک بودى بزرگت کرد، ناتوان بودى توانایت گردانید... حضرت پیوسته مظاهر قدرت خدا را که در وجود من است و نمىتوانم منکرشان شوم برایم برشمرد تا جایى که خیال کردم بزودى خداوند میان من و او ظاهر خواهد شد.
107
امام على علیهالسلام :
وَلایَعْزُبُ عَنْهُ عَدَدُ قَطْرِ الْماءِ وَلانُجومُ السَّماءِ وَلاسَوا فِى الرّیحِ فِى الْهَواءِ وَلا دَبیبُ النَّمْلِ عَلَى الصَّفا وَلا مَقیلُ الذَّرِّ فِى اللَّیْلَةِ الظَّلْماءِ یَعْلَمُ مَساقِطَ الأَْوراقِ وَ خَفِىِّ طَرَفِ الأَْحْداقِ؛
شمار قطرههاى آبها و ستارگان آسمان و ذرات گردوغبار پراکنده در هوا وحرکت مورچهبرسنگ بزرگ و خوابگاه مورچگان در شب تاریک بر او پوشیده نیست و محل ریزش برگها و بر هم خوردن پلکها را مىداند.
108
امام على علیهالسلام :
... عالِمُ السِّرِّ مِنْ ضَمائِرِ الْمُضْمِرینَ وَنَجْوَى الْمُتَخافِتینَ وَخَواطِرِ رَجْمِ الظُّنونِ وَعَقْدِ عَزیماتِ الْیَقینِ... ؛
خدا داناست به هر رازى که مردم در دل نهان داشتهاند، و به نجواى آهسته رازگویان و به هر گمان که در خاطرى نهفته است و به هر تصمیمى که از روىِ یقین گرفته شود.
109
امام على علیهالسلام :
أَعْلَمُ النّاسِ بِاللّهِ أَکْثَرُهُمْ لَهُ مَسأَلَةً؛
خداشناسترین مردم پر درخواستترین آنها از خداست.
110
امام على علیهالسلام :
یَنْبَغى لِمَنْ عَرَفَ اللّهَ سُبْحانَهُ أَنْ لا یَخْلُوَ قَلْبُهُ مِنْ رَجائِهِ وَخَوْفِهِ؛
کسى که خداى سبحان را مىشناسد، شایسته است دلش از بیم و امید به او خالى نباشد.

1. کنزالعمال 13/151/36472	2. کنزالعمال 10/143/28731	3. نهج البلاغه خطبه 184	4. التوحید ص63	5. نهج الفصاحه ح 781
6. التوحید ص 127	7. نهج البلاغه خطبه178	8. نهج البلاغه خطبه 91	9. غررالحکم 2/451/3260	10. غررالحکم 6/441/10926